Το ''Εγκώμιο στα μικροαστοκόριτσα'' είναι ένα χυδαίο τσουβάλιασμα , καταγραφή εμπειριών
και άτυπο diss σε κορασίδες με εναλλακτικές αναφορές. Στον ένα ή στον άλλο βαθμό εκφράζει σύσσωμο το R.A.P κρου . Ο Φώντας 9 μήνες αργότερα μοιράζεται παρόμοιες σκέψεις και κινείται στο ίδιο (περίπου) μοτίβο
Αχ αυτά τα
κοριτσάκια
με τα φορεματάκια,
τα γυαλάκια
και τα κοτσιδάκια στο μαλλί
που πήγαν πάρο όταν τελείωσαν το λύκειο
και μετά νέα υόρκη
που σε ρωτάνε
«αχ καλέ είσαι ποιητής»
«τι ενδιαφέρον, σίγουρα θα σ’αρέσουν τα ταξίδια»
«ναι» απαντάς
«έχω πάει μια φορά κρήτη»
Αχ αυτές οι κοπελίτσες
όλες γίνονται
δικηγόρες, φιλόλογες και νηπιαγωγές
και μετά αναλαμβάνουν την επιχείρηση του πατέρα
ή μάλλον την αναλαμβάνει ο σύζυγος
κάτι τέτοιο τους λέει η μητέρα
τους.
λένε πως η κάβλα
είναι μια πρόστυχη λέξη
αλλά ραγίζουν τα τζάμια απ’ τις φωνές τους
απλά όταν τους βάζεις δάχτυλο
κοιτάνε την πούτσα σου
«πολύ μεγάλο»
«δε το παίρνω αυτό εγώ»
και εσύ σκας στα γέλια και λες
«δεν ήξερα ότι είσαι παρθένα»
Αχ αυτά τα κοριτσάκια
που έχουν τόσα ψυχολογικά
όσα και οι συντρόφισσες
μα που ποτέ δεν τις κέρδισε το κίνημα
ή έστω η αριστερά.
πίνουν κοκτέιλς το καλοκαίρι
και ζεστή σοκολάτα το χειμώνα
σε κάποιο μαγαζί στο κολώνακι
κι εσύ σαπίζεις στις μπύρες στην πλατεία
και παρακαλάς να ανοίξουν το αιρκοντίσιον στην κατάληψη.
σε προσπερνάνε
και κοιτάνε επικριτικά τα εναλλακτικά μουνάκια που έχεις δίπλα σου
αυτά σκυλιάζουν
«Μα παντελίδη»
«Που νομίζει ότι ήρθε»
«Εδώ είναι εξάρχεια»
Και εσύ δε λες τίποτα
γιατί ελπίζεις να γαμήσεις μια από δαύτες
αλλά στο τέλος δεν κρατιέσαι και της φωνάζεις
«θα τα πούμε στη σχολή»
«9-12 δεν έχουμε;»
«Ναι» σου απαντάει
αλλά ξέρεις πως δε θα πας
γιατί πέντε χρόνια τώρα δεν αξιώθηκες να πας σε ένα πρωινό μάθημα.
έπινες,έγραφες,έχεζες,σπανίως γάμαγες
τα βράδια.
«Θα σε δω εκεί» υπόσχεσαι
και κοίτας τη μπύρα σου με μίσος.
Αχ αυτές οι κυριούλες
οι δεσποινίδες
που όταν τους κάνεις χειροφίλημα
κοιτάνε αν έχεις καθαρίσει τα δόντια σου
απ’ την πρέζα
όταν τους ορκίζεσαι στην επανάσταση ότι τις αγαπάς
σου λένε
«Εγώ είμαι γέννημα θρέμα της δεξιάς»
και εσύ απαντάς
«Και εγώ αυτής είμαι γέννημα»
«Στο θρέψιμο κολλήσαμε λίγο»
«Τάισε με»
με τα φορεματάκια,
τα γυαλάκια
και τα κοτσιδάκια στο μαλλί
που πήγαν πάρο όταν τελείωσαν το λύκειο
και μετά νέα υόρκη
που σε ρωτάνε
«αχ καλέ είσαι ποιητής»
«τι ενδιαφέρον, σίγουρα θα σ’αρέσουν τα ταξίδια»
«ναι» απαντάς
«έχω πάει μια φορά κρήτη»
Αχ αυτές οι κοπελίτσες
όλες γίνονται
δικηγόρες, φιλόλογες και νηπιαγωγές
και μετά αναλαμβάνουν την επιχείρηση του πατέρα
ή μάλλον την αναλαμβάνει ο σύζυγος
κάτι τέτοιο τους λέει η μητέρα
τους.
λένε πως η κάβλα
είναι μια πρόστυχη λέξη
αλλά ραγίζουν τα τζάμια απ’ τις φωνές τους
απλά όταν τους βάζεις δάχτυλο
κοιτάνε την πούτσα σου
«πολύ μεγάλο»
«δε το παίρνω αυτό εγώ»
και εσύ σκας στα γέλια και λες
«δεν ήξερα ότι είσαι παρθένα»
Αχ αυτά τα κοριτσάκια
που έχουν τόσα ψυχολογικά
όσα και οι συντρόφισσες
μα που ποτέ δεν τις κέρδισε το κίνημα
ή έστω η αριστερά.
πίνουν κοκτέιλς το καλοκαίρι
και ζεστή σοκολάτα το χειμώνα
σε κάποιο μαγαζί στο κολώνακι
κι εσύ σαπίζεις στις μπύρες στην πλατεία
και παρακαλάς να ανοίξουν το αιρκοντίσιον στην κατάληψη.
σε προσπερνάνε
και κοιτάνε επικριτικά τα εναλλακτικά μουνάκια που έχεις δίπλα σου
αυτά σκυλιάζουν
«Μα παντελίδη»
«Που νομίζει ότι ήρθε»
«Εδώ είναι εξάρχεια»
Και εσύ δε λες τίποτα
γιατί ελπίζεις να γαμήσεις μια από δαύτες
αλλά στο τέλος δεν κρατιέσαι και της φωνάζεις
«θα τα πούμε στη σχολή»
«9-12 δεν έχουμε;»
«Ναι» σου απαντάει
αλλά ξέρεις πως δε θα πας
γιατί πέντε χρόνια τώρα δεν αξιώθηκες να πας σε ένα πρωινό μάθημα.
έπινες,έγραφες,έχεζες,σπανίως γάμαγες
τα βράδια.
«Θα σε δω εκεί» υπόσχεσαι
και κοίτας τη μπύρα σου με μίσος.
Αχ αυτές οι κυριούλες
οι δεσποινίδες
που όταν τους κάνεις χειροφίλημα
κοιτάνε αν έχεις καθαρίσει τα δόντια σου
απ’ την πρέζα
όταν τους ορκίζεσαι στην επανάσταση ότι τις αγαπάς
σου λένε
«Εγώ είμαι γέννημα θρέμα της δεξιάς»
και εσύ απαντάς
«Και εγώ αυτής είμαι γέννημα»
«Στο θρέψιμο κολλήσαμε λίγο»
«Τάισε με»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου