Νικοτίνη

Νικοτίνη

Δύναμη της συνήθειας

Η συνήθεια της απώλειας δύναμης

απ‘ τις κακές συνήθειες

Δεν είμαι δυνατός

Η τελευταία μου μπουκιά

λίπασμα σε μια χωματερή

Η τελευταία μου τζούρα

στέρηση της γεροντικής μου ευρωστίας

Ανοιχτά τα παραθυρόφυλλα

Δραπετεύουν καπνοί και καημοί

Τρακάρουν σε εισβαλλόμενες προφητείες

για ένα καλύτερο αύριο

που κανείς δεν θα ζήσει

Θα είναι απασχολημένος

απ’ τις σκέψεις

ενός ανάλαφρου μέλλοντος

που ποιος μας θα βιώσει

Κι εγώ που ονειρευόμουν

νίκες λαμπρές και δάφνινα στεφάνια

φουσκώνω τα πνευμόνια μου καπνούς

Ποιος δεν ζήλεψε τον Διαγόρα

Υγιής κι ευτυχισμένος

πόθανε στο στάδιο

υπό την αγγάλη των χεροδύναμων γιων του

Αλήθεια ποιος μας θα φέρει τέκνα

σ’ αυτήν εδώ την γη

Να τα’ χει ανέμελα

να βλέπουν το χώμα

μέρα με την μέρα

όλο και από πιο περίοπτη θέση

Κόσμος κι όνειρο

ριγμένα στην παλαίστρα

Απτές πραγματικότητες και συναισθηματισμοί

παραταχθήκανε στις θέσεις των θεατών

ζητωκραυγάζοντας για τον μαχητή

της αρεσκείας τους

Επόμενος αγώνας

Ευ ζην ενάντια στην γενική παράλυση των φρενών

Που θα στοιχημάτιζες ακριβή μου αγάπη?